benaürar

LvP

1. v. a.

'rendre heureux, bénir'

2. benaürat

'bienheureux'

Rn 3:541b; 3:541b [benaurat s. v. bonaurar; benesurat s. v. bonazurat ]

FEW 25:892b [ᴀᴜɢᴜ̆ʀɪᴜᴍ].

aürat, bonaürar, bonazurat